Łobozew to miejscowość leżąca w powiecie bieszczadzkim, podzielona na Łobozew Górny i Łobozew Dolny. Pierwszy raz wspomniano o niej w 1526 roku. Była dzierżawą rodziny Kmitów i powstała na prawie wołoskim. W 1672 roku, podczas najazdu Tatarów, ze wsi ostało się tylko 5 domów (wioskę spalono, a potem jej mieszkańców wzięto do niewoli). Na początku czasów Polski Ludowej, już znajdujący się na terenach polskich Łobozew, został zasiedlony przez mieszkańców okolicznych ziem.
We wsi znajduje się drewniany jednonawowy kościół pw. Najświętszego Serca Jezusa i kaplica św. Antoniego. Warto także zobaczyć park okalający dwór zbudowany przez Leszczyńskich. W Łobozewie stoi też pomnik z tablicą upamiętniającą śmierć 11 tutejszych ofiar agresji niemieckiej.