Uherce Mineralne to miejscowość leżąca w powiecie leskim, u podnóża pasma Żukowa. Pierwsze źródłowe teksty historyczne pochodzą z roku 1436. Jak inne okoliczne wsie i miasta, Uherce Mineralne ulokował ród Kmitów. Przed 1491 wieś przeniesiono ponownie na prawo wołoskie. Po tym jak Piotr Kmita umarł bez potomka, przekazał swoje ziemie (w tym Uherce) swojej drugiej żonie, Barbarze z Herburtów, a ona oddała je swemu bratu Mikołajowi, w 1580 roku. W 1860 roku pewien ziemianin o nazwisku Świeykowski oddał nieurodzajny teren i drewno na budowę szkoły dla chłopów. W czasie II wojny światowej, po klęsce 3 Brygady Górskiej, Uherce należały do III Rzeszy, a następnie, według paktu o nieagresji niemiecko-rosyjskiej, do ZSRR. Potem, w 1941 roku, całe Bieszczady zostały zajęte przez Niemców, a później, w 1944, odzyskane przez Związek Radziecki. Po wojnie przeprowadzono elektryfikację miejscowości i otwarto nową szkołę.
Uherce Mineralne są bardzo bogate w zabytki, na przykład murowany kościół parafialny pw. św. bpa Stanisława z 1754-1757, dom ubogich przerobiony na mini galerię „Pod Jesionami”, cmentarz na wzgórzu Lachawa, groby poległych żołnierzy z 3 Brygady Górskiej i pozostałości parku dworskiego.